Kongenital skolioz yeni doğan çocuklarda görünen anormal yan eğimdir. Bu, erken fetal gelişim (4. ve 8. haftalar arasında) süresinde vertebra gelişimindeki problemler nedeniyle olur. Bu anormal gelişim, bir veya daha fazla vertebra'nın eksik oluşmasına veya ayrılmamasına yol açar ve bu da kongenital skolioza neden olur. Sıklıkla, spinal kordda (%41), kalpte (%7-12) veya böbreklerde (%20) eşlik eden anormallikler olabilir.
Skolyoz sınıflandırmasında, kongenital skolyoz idiopatik skolyozdan sonra en yaygın ikinci tip olup, genel popülasyonda yaklaşık %1-4 sıklığa sahiptir.
Çeşitli faktörler kongenital skolyoza katkıda bulunabilir, bunlar arasında hamilelik sırasında enfeksiyonlar, vitamin ve mineral eksiklikleri, anne diabeti, kalp hastalıkları, hipertermi, alkol kullanımı ve valproik asit zehirlenmesi yer alır. Ayrıca, kongenital skolyoz diğer kongenital hastalıklarla ilişkili olabilir.
Yapısal kusurlar kongenital skolyozun oluşmasında önemli bir rol oynar. Örneğin, diğer vertebra arasında piramit gibi bir yarım vertebra, omurganın bükülmesine ve skolyoz oluşmasına neden olabilir. Kaburga kafesindeki problemler, kaburgaların birbirine bağlanma şeklindeki problemler de vertebral kolonun asimetrik büyümesine ve kongenital skolyoza yol açabilir.
Erken teşhis önemlidir çünkü kongenital skolyoz genellikle ilerleyicidir. Ebeveynler, bebeğin boynunda, sırtında veya belinde herhangi bir farklılık fark ederlerse bir doktora başvurmalıdır. Erken yaşlarda zamanında tedavi, cerrahi müdahale gerektirebilir.
Eğriliği izlemek tedavi başarısı için önemlidir. Tedavi yaklaşımı eğriliğin derecesi ve konumu, hastanın yaşı ve eşlik eden kifoz veya lordoz varlığı gibi faktörlere bağlıdır. Düzenli izleme, X-ray görüntülemesi de dahil olmak üzere, ilerlemeyi izlemeye ve gerektiğinde zamanında müdahaleye yardımcı olur.
Kongenital skolyozu olan hastalar için, omurganın büyük bir bölümünü kapsayan uzun eğriliklerde, özellikle sekonder eğriliklerin tedavisi için korseli tedavi faydalı olabilir. Ancak, korseli tedavi genellikle kısa ve esnek olmayan eğrilikler için daha az başarılıdır.
İlerleyici durumlarda, cerrahi tedavi en çok uygulanan yöntemdir. Cerrahi seçenekler arasında hemivertebra rezeksiyonu, büyüyen çubuklar kullanarak eğriliği kontrol etme, spinal füzyon ve VEPTR (Dikey Genişletilebilir Protezli Titanyum Kaburga) ameliyatı yer alır.
Hemivertebra rezeksiyonu, kongenital skolyoza neden olan eksik hemivertebrayı cerrahi olarak çıkarıp daha fazla eğriliğin önlenmesini içerir.
Skolyoz eğriliğinin üst ve alt uçları arasına yerleştirilen büyüyen çubuklar kullanılarak, omurga füzyonu olmadan düzeltme gerçekleştirilebilir. Bu çubuklar periyodik olarak uzatılır, bu da yetişkinliğe kadar düzgün düzeltme ve büyümeyi sağlar. Daha yeni bir teknik olan manyetik büyüyen çubuklar, tekrarlanan ameliyatlara olan ihtiyacı azaltır.
Spinal füzyon, öte yandan, düzeltmenin korunması için vertebra'yı birleştirme işlemidir. Bu seçenek, tam omurga gelişimine sahip genç hastalar veya yetişkinler için daha uygundur.
Skolyoz ve kaburga anormallikleri olan hastalar için VEPTR ameliyatı, skolyozun düzeltilmesi ve kaburga kafesinin genişletilmesi, akciğer yetmezliklerinin önlenmesi amaçlanır. Kaburga kafesi genişletilir ve yeterli kaburga kafesi hacmi elde edildikten sonra adolesanın sonunda omurga füzyon ameliyatı gerçekleştirilir.
Sonuç olarak, kongenital skolyoz erken teşhis ve hasta yaşı ve eğriliğin ilerlemesine dayalı uygun tedavi gerektirir. Düzenli izleme, en iyi sonuçları sağlamak ve daha fazla komplikasyonu önlemek için hayati öneme sahiptir.
Bu testi indi sizin skolioz riskinizi öğrenin!
